Technologia monojonowa

Najlepiej przyswajalne formy suplementów diety

W laboratoriach Inwex oraz Invex Remedies opracowana została zaawansowana technologia monojonowa polegająca na rozbijaniu struktur minerałów takich jak złoto, srebro ,krzem do pojedynczych jonów (monojonów).Zaopatrzenie każdej komórki w pierwiastki niezbędne dla życia i zdrowia, występujące w naturze, jest podstawą dla zachowania prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Najkrótszą drogą do osiągnięcia tego celu, jest rozdrobnienie pierwiastków do wielkości pozwalającej na ich przenikanie przez błony komórkowe. Pozyskiwane dzięki tej technologii cząstki minerałów, są ponad dziesięciokrotnie mniejsze, niż dotychczas stosowane w farmakologii i kosmetologii nanocząsteczki.

Monojony złota mają rozmiar 0,2 nm, srebra 0,2 nm, natomiast krzemu 0,24 nm.

 Bez wątpienia dzieje się tak bardzo często w przypadku pierwiastków silnie reaktywnych, do których należą m.in. związki sodu, potasu, magnezu, chloru czy fluoru. Jednak pierwiastki mniej reaktywne – takie jak kobalt, nikiel, miedź, srebro, pallad, platyna, ruten, rod, iryd, osm, żelazo, krzem oraz złoto nie ulegają łatwo takiemu procesowi, nawet kiedy tworzone przez nie związki chemiczne charakteryzują się dobrą rozpuszczalnością w wodzie.

Dzieje się tak ze względu na zdolność do tworzenia tzw. klastrów, czyli swoistych polimerów utworzonych przez atomy tego samego pierwiastka lub substancji chemicznej.

Klastry mogą tworzyć nie tylko związki chemiczne wymienionych powyżej pierwiastków, ale także woda. Klastry posiadają jednolitą strukturę oraz swobodnie przemieszczające się elektrony. Ze względu na wieloatomową budowę mają one znacznie większy rozmiar niż wynikałoby to z wyliczeń fizykochemicznych i modelowania cząstki dokonanych na podstawie wzoru strukturalnego.

Przykładowo klastry złota zawierają od kilku do kilkudziesięciu atomów metalu, a odległości metal – metal (Au-Au) są identyczne jak w ich pierwotnej formie metalicznej, czyli posiadają siatkę krystalograficzną oraz swobodne elektrony jak w rodzimym złocie.

Klastry złota tworzą swoiste klatki, zbliżone swoją strukturą do fulerenów. Jednak najwięcej z nich występuje w kształcie ostrosłupów, graniastosłupów, stożków oraz innych trójwymiarowych figur. Bez względu na posiadaną strukturę ich rozmiary są tak duże, że nie przechodzą przez błony komórkowe mikroorganizmów czy ssaków.

Dla najwyższej skuteczności w przenikaniu substancji aktywnej do wnętrza komórki wykorzystano dodatkowo, stosowane dotychczas wyłącznie w farmakologii zjawisko par jonowych. Metoda ta wykorzystuje połączenie naładowanej cząstki z obdarzoną przeciwnym ładunkiem cząstką substancji aktywnej w celu tymczasowego zneutralizowania ładunku. Pary jonowe z łatwością przenikają przez lipidy warstwy rogowej i dysocjują w żywych warstwach naskórka.